> Jak to się stało, że ten film nie był polskim kandydatem do Oscara?

I bardzo dobrze się stało. W Polsce jest wielu ludzi, którzy potrafią się posługiwać konsoletą mikserską dzwięku. A ten film to takie przesłanie od autora do widza: "Jam mam tekst scenarisza wydrukowany przed oczami. A tobie nabywco biletu: członek w ucho!"

Jeszcze można zrozumieć zastosowanie niewyraźnego dźwięku w drugiej części napisów, gdzie jest to monolog wewnętrzny i jego niezrozumiałość potęguje i podkreśla schizofreniczne odizolowanie bohaterki. Ale używanie tego efektu w całej reszczie filmu, który miał się z założenia opierać się na dialogach i monologach jest bez sensu.

Bo nie jest o wojnie. :) A Polska tylko wojną w kinie na arenie międzynarodowej stoi. ;)