Recenzja filmu
Kolejne wakacje na letnim obozie
W 1983 roku na ekrany kin trafia pierwsza część "Uśpionego obozu". Debiutancki film Roberta Hiltzika z miejsca staje się hitem i już na zawsze wpisuje się w klasykę horroru. Nic więc dziwnego, że opowieść o młodym transwestycie mordującym obozowych kolegów często w brutalny, a zarazem bardzo oryginalny sposób musiała doczekać się sequela i właśnie o nich chciałbym dzisiaj wam opowiedzieć.
Akcja filmu rozpoczyna się kilka lat po wydarzeniach z pierwszej części. Angela Baker przeszła pomyślnie terapię psychiatryczną i przy pomocy lekarzy w końcu stała się kobietą. Znana pod swoją nową tożsamością - Angela Johnson, zdobywa pracę jako jedna z opiekunek na nowo powstałym obozie Rolling Hills. Jej stosunek do uczestników jest nieco staroświecki. Kobieta uparcie dąży do stworzenia idealnego obozu, dlatego każde złe zachowanie zostanie odpowiednio ukarane.
Za reżyserię tej części odpowiedzialny był Michael A. Simpson, a scenariusz przygotował Fritz Gordon, którym muszę oddać, że oprócz masy klisz, stworzyli coś nowego, świeżego w tym podgatunku. Chodzi mi o to, że nie mamy tutaj do czynienia z kolejnym liniowym slasherem, tym razem bowiem oprócz podążania za zdemoralizowanymi i przerysowanymi do bólu nastolatkami, to cała akcję obserwujemy oczami Angeli (dlatego też od początku wiemy kto jest mordercą). Skoro już przy niej jesteśmy, to chciałbym pochwalić panią Pamelę Springsteen, której udało się wykreować ciekawą, przerażającą, ale też niesamowicie charyzmatyczną postać, co nie należało do najłatwiejszych zadań. Angelę da się polubić, przez co cały czas kibicujemy jej w eksterminacji głupich nastolatków.
Jeżeli chodzi o warstwę audiowizualną, to za zdjęcia odpowiadał Bill Mills, którego praca nie odbiega niczym od ówczesnego stylu kręcenia slasherów, więc bez szału, ale nie jest źle. Muzyka jak to muzyka, coś tam gra w tle, ale nie jest to nic nadzwyczajnego i godnego uwagi. Jeśli chodzi o efekty, to fani gore nie mają tu czego szukać, bo chodź charakteryzacja wypada nieźle, to sceny morderstw są bardzo sugestywne, dlatego nic wiele nie będzie nam dane przy nich zobaczyć.
Podsumowując, czy polecam? Oczywiście! "Uśpiony obóz 2: Smutni obozowicze" to przepełniony masą czarnego humoru i dobrej zabawy slasher, który każdemu powinien przypaść do gustu, dlatego nawet się nie zastanawiajcie tylko zabierajcie się do oglądania
Akcja filmu rozpoczyna się kilka lat po wydarzeniach z pierwszej części. Angela Baker przeszła pomyślnie terapię psychiatryczną i przy pomocy lekarzy w końcu stała się kobietą. Znana pod swoją nową tożsamością - Angela Johnson, zdobywa pracę jako jedna z opiekunek na nowo powstałym obozie Rolling Hills. Jej stosunek do uczestników jest nieco staroświecki. Kobieta uparcie dąży do stworzenia idealnego obozu, dlatego każde złe zachowanie zostanie odpowiednio ukarane.
Za reżyserię tej części odpowiedzialny był Michael A. Simpson, a scenariusz przygotował Fritz Gordon, którym muszę oddać, że oprócz masy klisz, stworzyli coś nowego, świeżego w tym podgatunku. Chodzi mi o to, że nie mamy tutaj do czynienia z kolejnym liniowym slasherem, tym razem bowiem oprócz podążania za zdemoralizowanymi i przerysowanymi do bólu nastolatkami, to cała akcję obserwujemy oczami Angeli (dlatego też od początku wiemy kto jest mordercą). Skoro już przy niej jesteśmy, to chciałbym pochwalić panią Pamelę Springsteen, której udało się wykreować ciekawą, przerażającą, ale też niesamowicie charyzmatyczną postać, co nie należało do najłatwiejszych zadań. Angelę da się polubić, przez co cały czas kibicujemy jej w eksterminacji głupich nastolatków.
Jeżeli chodzi o warstwę audiowizualną, to za zdjęcia odpowiadał Bill Mills, którego praca nie odbiega niczym od ówczesnego stylu kręcenia slasherów, więc bez szału, ale nie jest źle. Muzyka jak to muzyka, coś tam gra w tle, ale nie jest to nic nadzwyczajnego i godnego uwagi. Jeśli chodzi o efekty, to fani gore nie mają tu czego szukać, bo chodź charakteryzacja wypada nieźle, to sceny morderstw są bardzo sugestywne, dlatego nic wiele nie będzie nam dane przy nich zobaczyć.
Podsumowując, czy polecam? Oczywiście! "Uśpiony obóz 2: Smutni obozowicze" to przepełniony masą czarnego humoru i dobrej zabawy slasher, który każdemu powinien przypaść do gustu, dlatego nawet się nie zastanawiajcie tylko zabierajcie się do oglądania
Czy uznajesz tę recenzję za pomocną?
Recenzja Uśpiony obóz 2: Smutni obozowicze (1988)
Oh, I'm a happy camper!Fabułę kultowej pozycji z 1983 roku, "Sleepaway Camp" w reżyserii Roberta Hiltzika, rozpoczął donośny,... czytaj więcej
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.
